Türklerde siyasi ve sosyal hayatı düzenleyen yazısız olan hukuk kurallarına “Töre” denir. Tanımdan da anlaşılacağı gibi Töre yazısızdır.  Yazısız (sözlü) olan Hukuk kuralları Türklerde ilk kez Uygur devletinde yazılı bir hal almıştır. Türklerin yaşamlarının temelini oluşturan Töre nesillerden nesille aktarılmıştır.

Türklerde Töreye Kağan dâhil herkes uymak zorundaydı.

Türk törelerinin yanında Kağanın emirleri (buyrukları) ve Kurultay kararları da hukuk kuralları (kanun) yerine geçmekteydi. Fakat Kağanın emirleri (buyrukları) ve Kurultay kararları Töreye haykırı olmaması gerekirdi.

Not: İslamiyet öncesi Türk devletlerinde yasama yetkisi Kağan, Kurultay ve halktadır. (Halk kurultaya katılabildiği için Halkıda sayıyoruz)

Töreler yaşanılan zamanın şartlarına göre bazen değişebilmekteydi. Fakat töre sadece ve sadece hükümdarın isteği ve kurultayın onayı ile değiştirilebiliyordu. Kurultay onay vermezse Töre değişmezdi.

Töreyi uygulamak Kağanın vazifesiydi. Fakat Kurultay ve Kağan dâhil herkes töreye uymak zorundaydı. Bundan Törenin herkesten üstün gördüklerini anlıyoruz.

Türkler yaşadığı Göçebe yaşam tarzını benimsemişlerdi. Göçebe yaşam tarzı uzun süreli hapis cezalarına imkân vermemiştir. Bu yüzden ilk Türk devlerinde 10 günü aşmayan kısa süreli hapis cezaları uygulanmıştır. Kısa süreli hapis cezaları yanında ölüm cezaları uygulanmıştır.

Kağan en yüksek mahkemeye başkanlık yaparak Ağır Suçluları cezalandırırdı. Bu en yüksek mahkemeye “yargu” denilmekteydi. Halk arasındaki küçük sorunlara (adi suçlara) ise “Yargan ya da Yargucı” (hâkim) başkanlığında yapılan mahkemeler de yapılırdı.